Henk Schut’s Lost Sound
Henk Schuts Lost Sound 64-kanaals installatie is een verkenning van de wisselwerking tussen geluid, omgeving en materialiteit. Door omgevingsgeluiden en infrasonische trillingen te integreren, brengt Schut lokale geologische materialen zoals puin, aarde en planten tot leven binnen een 64-kanaals luidsprekeropstelling.
De sonische omgevingen worden zorgvuldig afgestemd en ruimtelijk vormgegeven op basis van metingen van de lokale bodem, waarbij gebruik wordt gemaakt van open-source datasets en dagelijkse atmosferische informatie van nabijgelegen Air Quality Index-stations. Deze benadering creëert een meeslepende ervaring die resoneert met de frequenties van de aarde en bezoekers verbindt met de onderliggende trillingen van het landschap onder hen.
De installatie is niet alleen een auditieve, maar ook een tactiele ervaring, waarbij de materialen in de luidsprekers—zoals uitgedroogde, verharde grond—door het geluid onvoorspelbaar worden doorgeschud. Deze dynamische interactie blaast verval in materie nieuw leven in en nodigt het publiek uit om na te denken over de relatie tussen de huidige en toekomstige staat van hun omgeving.
Met dit werk moedigt Schut reflectie aan over de impact van milieuveranderingen en onze plaats binnen deze steeds veranderende landschappen.
Ontstaan
Lost Sound
Schuts fascinatie voor de relatie tussen ruimte, geluid en tijd vormt de kern van zijn werk. Zijn installaties onderzoeken hoe geluid onze perceptie van een locatie kan beïnvloeden en ons beeld van de omgeving kan veranderen.
De samenwerkingsgerichte aanpak in zijn proces, waarbij hij werkt met ambachtslieden, gespecialiseerde technici, architecten en andere professionals, draagt bij aan de gelaagdheid van zijn installaties. Door een interactieve benadering te hanteren, zorgt Schut ervoor dat zowel de architectonische ruimte als het geluid een integraal onderdeel van de ervaring worden, waardoor elke installatie een unieke reflectie van de omgeving is.
Lost Sound belichaamt deze artistieke werkwijze, waarbij geluid niet alleen wordt gehoord, maar ook wordt gevoeld en ervaren in relatie tot de fysieke en ruimtelijke context. Dit werk nodigt uit tot een diepere contemplatie over onze verbinding met de wereld om ons heen.
Lost Sound werd oorspronkelijk in 2023 in opdracht gemaakt voor het Watou Kunstenfestival, en in 2024 werd een nieuwe versie gecreëerd voor Proximity Music.
Henk Schut
Henk Schut is een veelzijdig beeldend kunstenaar die zich beweegt tussen verschillende disciplines. Zijn werk is diep geworteld in onderzoek en exploratie—hij onderzoekt omgevingen, gemeenschappen en zowel historische als hedendaagse kwesties om zijn artistieke projecten te voeden. Zijn creatieve proces is zeer flexibel, waarbij elk project een unieke vorm aanneemt die het onderliggende concept het best tot uitdrukking brengt. Centraal in zijn benadering staat de relatie tussen ruimte, geluid en tijd, en hoe auditieve ervaringen de perceptie van een locatie kunnen beïnvloeden en iemands begrip van de omgeving kunnen vormen.
Schut studeerde beeldende kunst aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en zette zijn opleiding voort aan de Royal Academy in Londen. Daarnaast volgde hij trainingen bij invloedrijke theatermakers zoals Augusto Boal, bekend van Theatre of the Oppressed, en Naohiko Umewaka, een meester in het Noh-theater. Hij begon zijn carrière in het theater en de opera, waar hij als ontwerper en regisseur twee Laurence Olivier Award-nominaties ontving voor zijn werk bij het Royal Opera House, Covent Garden. Na zestien jaar in Londen keerde hij in 2000 terug naar Amsterdam, waar hij momenteel werkt vanuit zijn multidisciplinaire studio. Van 2004 tot 2008 was hij tevens artistiek leider van Dogtroep.
Naast het realiseren van kunstwerken functioneert zijn studio aan de NDSM-werf in Amsterdam als een plek voor experimenten en onderzoek. Schut is sterk betrokken bij sociale inclusie en maatschappelijke vraagstukken. Hij werkt regelmatig op locaties zoals vluchtelingenkampen, binnensteden en wijken zoals de Schilderswijk in Den Haag, waar hij de kloof tussen kunst en het dagelijks leven probeert te overbruggen.
Door kunst toegankelijk te maken buiten de traditionele museale context, verkent Schut nieuwe manieren en locaties om kunst te ervaren. Zijn werk groeit in erkenning, maar roept tegelijkertijd kritische vragen op over toegankelijkheid en de intentie van kunst binnen de vaak exclusieve ‘white-cube’ galeriecultuur.
